Projekt zaproszenia, plakatu, programu Andrzej Chętko
zdjęcie na plakacie: Małgorzata Antoszewska-Moneta
Pamięci Profesora Jerzego Toeplitza w setną rocznicę urodzin tę edycję Festiwalu poświęcamy.
Filmoteka.tvp.pl jest patronem Festiwalu Mediów "Człowiek w Zagrożeniu".
W ramach festiwalu na stronie www odbywały się specjalnie pokazy filmów wyselekcjonowanych zgodnie z tematyką festiwalu.
Festiwal Mediów "Człowiek w Zagrożeniu" najważniejszym wydarzeniem listopada 2009 roku w Łodzi w Plebiscycie Łódź Sukcesu.
Każdego miesiąca Telewizja Toya, Radio Eska Łódź i czytelnicy "Gazety Wyborczej" wybierają pozytywne wydarzenie dla miasta. Serdecznie dziękujemy za sympatię i poparcie - dostaliśmy 73% wszystkich głosów.
Jury
Bolesław Błaszczyk
muzykolog, muzyk
Bolesław Błaszczyk, ur.1969, wiolonczelista, muzykolog, Warszawa. W 1992 ukończył muzykologię w Akademii Teologii Katolickiej, w 1995 grę na wiolonczeli w Akademii Muzycznej w Warszawie. Grał na wiolonczeli w zespołach jazzowych i rockowych, formacjach eksperymentalnych. Był założycielem (wspólnie z Jarosławem Siwińskim i Ryszardem Wojciulem) działającej w latach 90-tych multimedialnej Grupy MM. W 1992 otrzymał Grand Prix Konkursu Muzyki Kameralnej Conservatoire Americain w Fontainebleau.
Waldemar Modestowicz
reżyser dubbingu i Teatru Polskiego Radia
Urodził się rok po śmierci Stalina w Częstochowie, zimą jako chłopak zjeżdżał na sankach spod Jasnej Góry. Uczył się w nieistniejącym już Liceum, odebranym przez państwo Siostrom Nazaretankom, gdzie codziennie przed lekcjami trzeba było ślubować "wierność socjalistycznej ojczyźnie". Studiował z zapałem historię na Uniwersytecie w Poznaniu, zgłębiając białe plamy w podręcznikach i tropiąc wyższość marksistowskiej metodologii dziejów nad każdą inną. Później postanowił stworzyć swój własny teatr wyobraźni, więc pojechał na Śląsk, żeby studiować reżyserię na Wydziale Radia i Telewizji UŚ.
Andrzej Różycki
Fotograf, reżyser, teoretyk fotografii. Urodził się w 1942 roku w Baranowiczach. W latach 1961-1966 studiował konserwację zabytków i muzealnictwo na Wydziale Sztuk Pięknych na Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1963 roku należał do grupy fotograficznej RYTM. Od 1964 roku był członkiem Grupy ZERO-61. W latach 1969-1975 studiował na Wydziale Reżyserii w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi, gdzie następnie wykładał. Od 1970 do 1977 roku należał do Warsztatu Formy Filmowej. W latach 70. i 80. współpracował z Wytwórnią Filmów Oświatowych w Łodzi.
Tadeusz Szczepański
historyk i teoretyk filmu
Historyk filmu, krytyk i tłumacz. Profesor Uniwersytetu Wrocławskiego i PWSFTviT w Łodzi; współpracownik Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie.
Członek Komitetu Nauk o Sztuce PAN. Redaktor naczelny "Filmu na Świecie" (1990-94) i juror FIPRESCI krajowych i zagranicznych festiwali filmowych.
Maria Zmarz-Koczanowicz
reżyser
Scenarzystka filmowa. Ukończyła malarstwo na ASP we Wrocławiu w 1978 oraz reżyserię na Wydziale Radia i TV Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach w 1982. Przez rok studiowała scenografię w Warszawie. W 1999 przez 2 semestry prowadziła zajęcia na uniwersytecie w Buffalo (Media Study). Realizuje głównie nagradzane na całym świecie filmy dokumentalne. Jest także autorką teatrów telewizji i filmu fabularnego.
Wystawy towarzyszące
Kurator: Alicja Cichowicz
Andrzej Chętko, Piąty element
fot. Krzysztof Miller / AG
Wystawa PIĄTY ELEMENT jest wypowiedzią o tyle szczególną, jak szczególnym rodzajem przedmiotów są pokazane druki. Zaprojektowane i zrealizowane wobec konkretnego zamówienia powinny po wypełnieniu zadania zostać zutylizowane.
Byłby to zabieg trywialnie oczywisty, precyzyjnie zapowiedziany terminem obwieszczanego wydarzenia.
Tymczasowość różni tę kategorię obiektów od tych z klasy industrial design, funkcjonujących mimo moralnego starzenia czy alternatywnych rozwiązań, często aż po ich fizyczną
degradację.
Informacja oraz jej nośnik (wehikuł), po przekroczeniu granicy aktualności, trafiają wprost do muzeum dokumentów skatalogowanych zrozumiałym jedynie przez archiwistę kluczem wydarzeń, faktów językowych czy innych jeszcze powodów historii.
Nawet uznany za artefakt, sprzedawany w galerii czy zazdrośnie ukryty w szufladzie kolekcjonera, druk został już sformatowany, nieodwołalnie oderwany od swego podstawowego znaczenia, swej istoty.
Nieistotne stają się jego dystynktywne cechy jak aktualność, skuteczność perswazji czy zdolność infekowania pamięci adresata. Poddany zostaje on teraz wyłącznym prawom kolekcji, ustalonym w zgodzie z jej wewnętrzną logiką. [...]
Katarzyna Majak, Elder Works
