W stronę techniki.
Kino dokumentalne a rejestracyjny potencjał medium filmowego
Rozwój filmowych środków wyrazu jest ściśle powiązany ze zmianami w technice nagrywania dźwięku i obrazu. W sposób szczególny dotyczy to filmu dokumentalnego, który eksplorując otaczającą nas rzeczywistość, najpełniej wykorzystuje rejestracyjne możliwości medium kinematograficznego. Typowa dla twórców kina bezpośredniego estetyka obserwacji byłaby niemożliwa do zrealizowania, gdyby na przełomie lat 50. i 60. nie pojawiły się lekkie kamery połączone z magnetofonami Nagra do synchronicznego zapisu dźwięku, co pozwoliło dokumentalistom wejść w sam środek filmowanych wydarzeń. Następne dziesięciolecia to dalsze rewolucje medialne, na czele z upowszechnieniem się nieoptycznych metod rejestracji materiału filmowego. Za sprawą telewizji, która od lat 70. stała się głównym kanałem dystrybucji filmów niefikcjonalnych,dokumentaliści sięgnęli najpierw po kamery z zapisem elektronicznym, a następnie cyfrowym. Pozwoliło to na przezwyciężenie kolejnych ograniczeń klasycznego filmu dokumentalnego, takich jak wysokie koszty zużycia taśmy optycznej oraz problem wieloosobowej ekipy filmowej utrudniającej realizację intymnych scen z życia bohaterów.
Uczestnicy panelu opowiedzą, jak na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat zmieniało się techniczne zaplecze polskiego przemysłu kinematograficznego i jaki miało to wpływ na realizację filmów dokumentalnych. A skoro współczesna technika oferuje nieograniczone perspektywy rozwoju, porozmawiamy także o tym, czego możemy spodziewać się po filmie dokumentalnym w przyszłości.
Uczestnicy: Bogumiła Kłopotowska, Dorota Wardęszkiewicz, Michał Bukojemski.
Filmy z taśmy 35 mm:
Hokej, reżyseria: Bogdan Dziworski (1976) /WFO/
Kostka cukru, reżyseria: Jacek Bławut (1986) /WFO/
Szczurołap, reżyseria: Andrzej Czarnecki (1986) /WFO/
22 listopada, 15.00
Towards technique.
Documentary cinema and a registration potential of the film medium
Development of film means of expression is closely related to changes in the sound and picture recording technique. This is particularly applicable to documentary film which explores surrounding reality and makes the most extensive use of registration capacity of cinematic medium. Observation aesthetics characteristic for direct cinema authors would not be possible if not for the appearance, at the turn of the 1950s and 60s, of light cameras connected with Nagra voice recorders for synchronised recording to sound, which enabled documentary authors to find their way to the very centre of filmed events. The following decades meant further medial revolution, most notably popularisation of non-optical methods for recording of film material. Owing to television, that has been the main distribution channel of non-fictional films, documentary authors reached first for cameras with electronic recording systems, next – for those using digital registration methods. This enabled overcoming further limitations of classic documentary film, such as high costs of optical film consumption as well as the problem of multi-person film production team that obtruded development of intimate scenes of characters’ lives.
Participants of the panel will talk about the changes in the technical equipment of the Polish film industry over the past several decades, and their impact on production of documentary films. And since modern technology presents
unlimited development perspectives, we will also talk about what can be expected from documentary films in the future.
The participants: Bogumiła Kłopotowska, Dorota Wardęszkiewicz, Michał Bukojemski.
Films:
Ice Hockey, directed by: Bogdan Dziworski (1976) /WFO/
A Sugar Cube, directed by: Jacek Bławut (1986) /WFO/
A Rat Catcher, directed by: Andrzej Czarnecki (1986) /WFO/
22 November, 3:00 PM
